К 100-летию де-юре признания независимости Государства Армения Верховным Советом Cоюзных держав

13 мая, 2020 - 20:29

После окончания Первой мировой войны на Парижской мирной конференции с 18 января 1919 года по 21 января 1920 года были подготовлены договора, которые впоследствии были подписаны между победившими и побежденными в войне государствами.

Эта система договоров была названа Версальско-Вашингтонской системой.

Версальско-Вашингтонская система договоров основывалась на Версальском, Сен-Жерменском, Нёйиском, Трианонском, Севрском договорах и на подписанном во время Вашингтонской конференции договоре по региону Дальнего Востока.

Версальский договор был подписан 28 июня 1919 года, с одной стороны Германией, а с другой,  победившими странами и их союзниками: Соединенными Штатами Америки, Великобританией, Францией, Италией, Японией, Бельгией, Бразилией, Кубой, Боливией, Эквадором, Грецией, Гватемалой, Гаити, Хиджазом, Гондурасом, Либерией, Панамой, Перу, Никарагуа, Польшей, Португалией, Румынией, Королевством сербов, хорватов и словенцев, Сиамом, Чехословакией и Уругваем.

Сен-Жерменский мирный договор был подписан 10 сентября 1919 года между Австрией, с одной стороны, и странами-победителями и их союзниками, с другой.

Нёйиский договор был подписан 27 ноября 1919 года между Болгарией, с одной стороны, и странами-победителями и их союзниками, с другой.

Трианонский договор был подписан 4 июня 1920 года между Венгрией, с одной стороны, и странами-победителями и их союзниками, с другой.

Севрский мирный договор был подписан 10 августа 1920 года, с одной стороны, правительством Османской империи, а с другой - Великобританией, Францией, Италией, Японией, Бельгией, Грецией, Польшей, Португалией, Румынией, Арменией, Чехословакией, Хиджазом, Королевством сербов, хорватов и словенцев.

Подписанию Севрского договора предшествовал следующий факт: 11 мая 2010 года турецкая делегация была приглашена на Парижскую мирную конференцию, где ей были представлены «Условия мира». Среди Союзных держав была также и делегация Армянского государства. В преамбуле к «Условиям мира», которая впоследствии стала преамбулой Севрского договора, Армения была включена в перечислении Союзных государств.

Таким образом, независимость Государства Армения была признана ​де-юре 11 мая 1920 года, и в 2020 году исполняется 100-летие признания независимости.

В статьях 89-93 Раздела «Армения» Севрского мирного договора закреплены принятые в 1919-1920 годах решения в отношении прав армянского народа, их основные принципы.

Некоторые важные замечания, касающиеся Севрского договора

Первое. Все те, кто считает, что Севрский мирный договор не вступил в силу, поскольку якобы он не был ратифицирован, должны тогда также признать, что нынешние границы стран Большого Ближнего Востока незаконны.

Второе. Только по двум позициям требования Севрского мирного договора не были исполнены, а именно в отношении:

- Армении (Раздел 6 «Армения», статьи 88-93) и

- Курдистана (Раздел 3 «Курдистан», статьи 62-64).

Третье. В регионе Большого Ближнего Востока невозможно установить прочный и долгосрочный мир без полного исполнения требований и статей Севрского мирного договора, относящихся к Армении и Курдистану, а также без исполнения Арбитражного решения 28-го Президента Соединенных Штатов Америки Вудро Вильсона.

Радик Хамоян

Президент Республики Западная Армения (Армения)

11 мая 2020 г.

 

 

Դաշնակից Տերությունների Գերագույն Խորհրդի կողմից Հայաստան պետության անկախության «դե յուրե» ճանաչման 100-ամյակի կապակցությամբ

 

Առաջին համաշխարհային պատերազմի ավարտից հետո  Փարիզի Խաղաղության վեհաժողովում՝ 1919 թ. հունվարի 18-ից մինչեւ 1920 թ. հունվարի 21-ը, մշակվեցին պայմանագրեր, որոնք հետագայում կնքեցին պատերազմում հաղթող պետությունները պարտված պետությունների հետ։  

 

 Պայմանագրերի այդ համակարգը կոչվեց Վերսալ-Վաշինգտոնյան համակարգ։ 

 Պայմանագրերի Վերսալ-Վաշինգտոնյան համակարգի հիմքում ընկած էին Վերսալի, Սեն-Ժերմենի, Նյոյի, Տրիանոնի, Սեւրի պայմանագրերը եւ Վաշինգտոնի համաժողովը։ Վաշինգտոնի համաժողովում կնքված պայմանագրերը վերաբերում էին Հեռավոր Արեւելքի տարածաշրջանին։ 

 Վերսալի խաղաղության պայմանագիրը կնքվեց 1919 թվականի հունիսի 28-ին մի կողմից Գերմանիայի, մյուս կողմից՝ հաղթող երկրների ու նրանց դաշնակիցների, Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների, Մեծ Բրիտանիայի, Ֆրանսիայի, Իտալիայի, Ճապոնիայի, Բելգիայի, Բրազիլիայի, Կուբայի, Բոլիվիայի, Էկվադորի, Հունաստանի, Գվատեմալայի, Հայիթիի, Հիջազի, Հոնդուրասի, Լիբերիայի, Պանամայի, Պերուի, Նիկարագուայի, Լեհաստանի, Պորտուգալիայի, Ռումինիայի, Սերբերի, Խորվաթների ու Սլովենների թագավորության, Սիամի, Չեխոսլովակիայի եւ Ուրուգվայի միջեւ։

 

 Սեն-Ժերմենի խաղաղության պայմանագիրը կնքվեց 1919 թ. սեպտեմբերի 10-ին մի կողմից Ավստրիայի, մյուս կողմից՝ հաղթող երկրների ու նրանց դաշնակիցների միջեւ։

 Նյոյի պայմանագիրը կնքվեց 1919 թ. նոյեմբերի 27-ին մի կողմից Բուլղարիայի, մյուս կողմից՝ հաղթող երկրների ու նրանց դաշնակիցների միջեւ։

 Տրիանոնի պայմանագիր կնքվեց 1920 թ. հունիսի 4-ին մի կողմից Հունգարիայի, մյուս կողմից՝ հաղթող երկրների ու նրանց դաշնակիցների միջեւ։

 

 Սեւրի խաղաղության պայմանագիրը կնքվեց 1920 թ օգոստոսի 10-ին մի կողմից Օսմանյան կայսրության կառավարության, մյուս կողմից՝ Մեծ Բրիտանիայի, Ֆրանսիայի, Իտալիայի, Ճապոնիայի, Բելգիայի, Հունաստանի, Լեհաստանի, Պորտուգալիայի, Ռումինիայի, Հայաստանի, Չեխոսլովակիայի, Սերբերի, Խորվաթների եւ Սլովենների թագավորության, Հեջազի միջեւ։

 Սեւրի խաղաղության պայմանագրի կնքմանը նախորդել է հետեւյալ գործողությունը․ 1920 թ. մայիսի 11-ին թուրքական պատվիրակությունը հրավիրվել է Փարիզի խաղաղության վեհաժողով, որտեղ նրան ներկայացվել է «Խաղաղության պայմանները»: Դաշնակից Ուժերի մեջ էր նաեւ Հայկական պետության պատվիրակությունը: «Խաղաղության Պայմանների» նախաբանում, որը հետագայում դարձել է Սեւրի խաղաղության պայմանագրի նախաբանը, Հայաստանը նշված է Դաշնակից պետությունների շարքում: Այսպիսով 1920 թ. մայիսի 11-ին «դե յուրե» ճանաչվել է Հայաստանի անկախությունը, որի 100-ամյակը լրանում է 2020 թվականին։

 

 Սեւրի խաղաղության պայմանագրի 6-րդ բաժինը՝ Հայաստան, 89-93-րդ հոդվածներ, ամրագրում էր 1919-1920 թթ․ ընթացքում հայ ժողովրդի իրավունքների մասով կայացված որոշումները, դրանց հիմնարար սկզբունքները։

 Մի քանի կարեւոր նկատառում կապված Սեւրի պայմանագրի հետ։

 

 Առաջին։ Բոլոր նրանք, ովքեր համարում են, որ Սեւրի խաղաղության պայմանագիրը գործողության մեջ չի մտել, քանի որ, իբրեւ թե, չի վավերացվել, ուրեմն ստիպված են ընդունել, որ Մեծ Մերձավոր Արեւելքի պետությունների ներկայի սահմանները օրինական չեն։

 Երկրորդ։ Սեւրի խաղաղության պայմանագրի պահանջները չեն իրականացվել միայն երկու դեպքում, Հայաստանի (6-րդ բաժին, Հայաստան, 88-93-րդ հոդվածներ) եւ Քրդստանի (3-րդ բաժին, Քրդստան, 62-64-րդ հոդվածներ)։

 Երրորդ։ Առանց Սեւրի խաղաղության պահանջների ու հոդվածների իրականացման Հայաստանի եւ Քրդստանի մասով, ինչպես նաեւ առանց ԱՄՆ 28-րդ նախագահ Վուդրո Վիլսոնի Իրավարար վճռի իրականացման` Մեծ Մերձավոր Արեւելքում կայուն եւ երկարատեւ խաղաղություն հաստատել հնարավոր չէ։

 

 Ռադիկ Խամոյան

Արեւմտյան Հայաստանի Հանրապետության (Հայաստան) Նախագահ

VIDEO - ARM — https://youtu.be/DWm2lOt6eD8

 

 11 մայիս 2020 թ.

 

On the 100th anniversary of the de jure recognition of the independence of the State

 

of Armenia by the Supreme Council of the Allied Powers

 

 After the end of the First World War, at the Paris Peace Conference from January 18, 1919 to January 21, 1920, treaties were prepared, which were subsequently signed by the states that won the war along with the defeated states.

This treaty system was called the Versailles-Washington system.

The Versailles-Washington system of treaties was based on the Versailles, Saint-Germain, Neyisk, Trianon, Sevres treaties and the Washington Conference, on the agreement signed there on the Far East region.

The Treaty of Versailles was signed on June 28, 1919, on the one hand, by Germany, and on the other, by the victorious countries and their allies: the United States of America, Great Britain, France, Italy, Japan, Belgium, Brazil, Cuba, Bolivia, Ecuador, Greece, Guatemala, Haiti, Hijaz, Honduras, Liberia, Panama, Peru, Nicaragua, Poland, Portugal, Romania, the Kingdom of Serbia, Croatia and Slovenia and Uruguay.

The Peace Treaty of Saint-Germain-en-Laye was signed on September 10, 1919 between Austria, on the one hand, and the victorious countries and their allies, on the other.

Treaty of Neuilly-sur-Seine was signed on November 27, 1919 between Bulgaria, on the one hand, and the victorious countries and their allies, on the other.

 

 The Treaty of Trianon was signed on June 4, 1920 between Hungary, on the one hand, and the victorious countries and their allies, on the other.

 

 The Treaty of Sèvres was signed on August 10, 1920, on the one hand, by the government of the Ottoman Empire, and on the other, by Great Britain, France, Italy, Japan, Belgium, Greece, Poland, Portugal, Romania, Armenia, Czecho-Slovakia, Hijaz, and the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes.

 

 The signing of the Sevres Treaty was preceded by the following fact: on May 11, 1920, the Turkish delegation was invited to the Paris Peace Conference, where it was presented the “Conditions of Peace”. Among the Allied Powers was also a Delegation of the Armenian state. In the preamble to the «Conditions of Peace», which later became the preamble of the Treaty of Sevres, Armenia was included in the list of Allied states.

 

Thus, the independence of the State of Armenia was recognized de jure on May 11, 1920, and in 2020 marks the 100th anniversary of the recognition of independence. 

 

Articles 89-93 of Section VI “Armenia” of the Sevres Peace Treaty enshrined the decisions adopted in 1919-1920 regarding the rights of the Armenian people, and their basic principles.

 

 Some important points regarding the Treaty of Sevres.

 

First. All those who think that the Sevres Peace Treaty has not entered into force because it was allegedly not ratified should then also admit that the current borders of the countries of the Greater Middle East are illegal.

 

Second. The requirements of the Sevres Peace Treaty were not fulfilled in only two aspects:

 

— Armenia (Section VI “Armenia”, Articles 88-93) and

 

— Kurdistan (Section III “Kurdistan”, Articles 62-64).

 

 Third. In the region of the Greater Middle East, it is impossible to establish a durable and long lasting peace without fulfillment with the requirements and articles of the Sevres Peace Treaty relating to Armenia and Kurdistan, as well as without implementation of the Arbitral Award of the 28th President of the United States of America Woodrow Wilson.

 

 Radik Khamoyan

 

President of the Republic of Western Armenia (Armenia)

 

VIDEO – ENG —  https://youtu.be/y7IxQAy6ksA

 

 May 11, 2020

 

 

 ****

Translated into English by Vagan Babakhanyan

 

 

A l’occasion du 100e anniversaire de la reconnaissance de jure de l’indépendance

 

de l’Etat Arménie par le Conseil Suprême des Puissances Alliées

 

 Après la fin de la Première Guerre Mondiale et lors de la Conférence de Paix de Paris, entre les 18 janvier 1919  et 21 janvier 1920, un certain nombre d’accords ont été établis puis signés entre puissances victorieuses et  pays vaincus.

Cette procédure d’accords porte le nom de système Versailles-Washington.

Le système d’accords Versailles-Washington reposait sur les accords de Versailles, Saint Germain, Neuilly, Trianon, Sèvres d’un côté et  la Conférence de Washington lors de laquelle a été signé un accord concernant la zone Extrême Orient.

Le Traité de Versailles a été signé le 28 juin 1919 entre l’Allemagne et les pays vainqueurs et leurs alliés : Etats-Unis d’Amérique, Grande Bretagne, France, Italie, Japon, Belgique, Brésil, Cuba, Bolivie, Equateur, Grèce, Guatémala, Haïti, Hedjaz, Honduras, Libéria, Panama, Pérou, Nicaragua, Pologne, Portugal, Roumanie, Royaume de Serbie, Croatie et Slovénie, Siam, Tchécoslovaquie et Uruguay.

Le Traité de Paix de Saint Germain a été signé le 10 septembre 1919 entre l’Autriche d’une part et les pays vainqueurs et leurs alliés de l’autre.

 

Le Traité de Neuilly a été signé le 27 novembre 1919 entre la Bulgarie d’une part et les pays vainqueurs et leurs alliés de l’autre.

 

Le Traité de Trianon a été signé le 4 juin 1920 entre la Hongrie d’une part et les pays vainqueurs et leurs alliés de l’autre.

 

Le Traité de Sèvres a été signé le 10 août 1920 avec le gouvernement de l’Empire ottoman d’une part et la Grande Bretagne, la France, l’Italie, le Japon, la Belgique, la Grèce, la Pologne, le Portugal, la Roumanie, l’Arménie, la Tchécoslovaquie, le Hedjaz, le Royaume de Serbie, la Croatie et la Slovénie de l’autre.

 

 Préalablement à la signature du Traité de Sèvres, le 11 mai 1920 une délégation turque a été invitée à la Conférence de Paix de Paris où lui ont été présentées les «Conditions de la Paix». Aux côtés des Puissances Alliées se trouvait également une délégation de l’Etat Arménie. Dans le préambule aux «Conditions de Paix» qui, par la suite, sera intégré  au Préambule du Traité de Sèvres, l’Arménie était du nombre des Etats Alliés.

 

De ce fait, l’indépendance de l’Etat Arménie  fut reconnue de jure le 11 mai 1920 et, en 2020, cela fera 100 ans que cette indépendance est reconnue.

 

 Dans la partie 6 «Arménie» du Traité de Paix de Sèvres, en ses articles 89 à 93 avalisés en 1919-1920, sont fixées les décisions concernant les droits du peuple arménien, leurs principes fondamentaux:

 

 Quelques remarques importantes concernant le Traité de Sèvres.

 

Premièrement. Tous ceux qui considèrent que le Traité de Paix de Sèvres n’a pas été appliqué, dans la mesure où il n’aurait soit-disant  pas été ratifié, doivent alors également reconnaître que les frontières actuelles des pays du Grand Proche Orient sont illégales.

 

Deuxièmement. Deux des points des exigences du Traité de Paix de Sèvres n’ont pas été appliqués  pour:

 

- l’Arménie (partie 6 «Arménie», articles 88 à 93) et

 

- le Kurdistan (partie 3 «Kurdistan», articles 62 à 64).

 

Troisièmement. On ne peut instaurer de paix solide et durable dans le Grand Proche Orient tant que ne seront pas totalement appliquées les exigences figurant dans les articles du Traité de Paix de Sèvres concernant l’Arménie et le Kurdistan et également tant que ne sera pas appliquée la Sentence Arbitrale du 28e Président des Etats-Unis d’Amérique Woodrow Wilson.

 

 Radik Khamoyan

 

Président de la République Arménie Occidentale (Arménie)

 

 VIDEO – FR — https://youtu.be/6HMMcCauXEQ

 

11 mai 2020

 

 *** 

Traduit en français par Béatrice Nazarian

 

 

Müttefik Kuvvetler Yüksek Kurulu tarafından "de jure" Ermenistan devletinin bağımsızlığının tanınmasının 100. yıldönümü vesilesiyle

 Birinci Dünya Savaşı'nın sona ermesinden sonra, Paris Barış Konferansı'nda; 18 Ocak 1919 - 21 Ocak 1920'de, antlaşmalar tasarlandı, bunlar daha sonra savaşta yenilmiş devletlerle galip devletler arasında imzalandılar.

 Bu antlaşmalar sistemi Versay-Washington sistemi olarak adlandırldı.

 Versay-Washington Antlaşmalarının temelini, Versay, Saint-Germain, Neuilly-sur-Seine, Trianon, Sevr Antlaşmaları ile Washington Konferansı'ında imzalanan antlaşmalar teşkil ediyordu ki bunlar Uzak Doğu Bölgesi ile ilgili antlaşmalardı.

 Versay Barış Antlaşması 28 Haziran 1919'da Bir yandan Almanya ile, öte yandan muzaffer ülkeler ve müttefikleri olan ABD, İngiltere, Fransa, İtalya, Japonya, Belçika, Brezilya, Küba, Bolivya, Ekvador, Yunanistan, Guatemala tarafından imzalandı. Haiti, Hicaz, Honduras, Liberya, Panama, Peru, Nikaragua, Polonya, Portekiz, Romanya, Sırb, Hırvat ve Sloven Krallığı, Siyam, Çekoslovakya ve Uruguay arasında imzalandı.

 Saint-Germain Barış Antlaşması 10 Eylül1919'da bir yandan Avusturya, diğer yandan muzaffer ülkeler ile müttefikleri arasında imzalandı.

 Neuilly-sur-Seine Antlaşması 27 Kasım 1919'da bir yandan Bulgaristan ile diğer yandan muzaffer ülkeler ve müttefikleri arasında imzalandı.

 Trianon Antlaşması 4 Haziran1920'de, bir yandan Macaristan ile diğer yandan muzaffer ülkeler ve müttefikleri arasında imzalandı.

 Sevr Antlaşması 10 Ağustos 1920'de, bir yandan Osmanlı İmparatorluğu Hükümeti tarafından diğer yandan İngiltere, Fransa, İtalya, Japonya, Belçika, Yunanistan, Polonya, Portekiz, Romanya, Ermenistan, Çekoslovakya, Sırb, Hırvat ve Sloven Krallığı, Hejaz tarafından imzalandı.

 Sevr Antlaşması'nın imzalanmasından önce aşağıdaki çalışma süreci gerçekleşti. 11 Mayıs 1920'de Türk heyeti Paris Barış Konferansı'na davet edildi ve burada kendisine "Barış Koşulları" sunuldu. Müttefik Kuvvetler arasında Ermeni Devleti delegasyonu da bulunmaktaydı. Daha sonra Sevr Antlaşması'nın önsözü haline de gelen "Barış Koşulları" nın önsözünde Ermenistan'ın adı Müttefikler Devletler arasında yer aldı. Böylece, 11 Mayıs1920'de. Ermenistan'ın bağımsızlığı"de jure" olarak tanındı, ki bu bağımsızlığının 100. yıldönümü 11 Mayıs 2020'de doluyor.

 Sevr Antlaşması'nın 6. Bölümünün Ermenistan başlığındaki 89-93 Maddeleri 1919-1920 tarihleri esnasında Ermeni halkının haklarına ilişkin alınan kararlar, yani bunların temel ilkeleri yer alıyordu.

 Sevr Antlaşması ile ilgili bazı önemli hususlar.

 Bir: Sevr Barış Antlaşması onaylanmadığı için yürürlüğe girmemiştir diye iddia edenlerin hepsi, Öyleyse Büyük Ortadoğu ülkelerinin mevcut sınırlarının yasal olmadığını kabul etmek zorundadırlar.

 İki: Sevr Barış Antlaşması'nın şartları sadece iki durumda yerine getirilmemiştir: Yani: Ermenistan'ın (6. Bölümünün Ermenistan başlığındaki 89-93 Maddeleri) ve Kürdistan'ın (3. Bölümünün Kürdistan başlığındaki 62-64. Maddeleri).

 Üç: Ermenistan ve Kürdistan ile ilgili Sevr Barış Anlaşmasının şartlarını ve maddelerini uygulanmadan ve aynı zamanda ABD 28. Başkanı Woodrow Wilson'un Tehkim Kararı'nı uygulanmadan Büyük Ortadoğu'da kalıcı ve uzun ömürlü bir barışı sağlamak mümkün değildir.

 Radik Khamoyan

Batı Ermenistan Cumhuriyeti (Ermenistan) Cumhurbaşkanı

11 Mayıs 2020

**** 

Ermeniceden çevirisi: Vrezh Kosayan


 

 

 

 

 

 

 

Добавить комментарий

Plain text

  • HTML-теги не обрабатываются и показываются как обычный текст
  • Адреса страниц и электронной почты автоматически преобразуются в ссылки.
  • Строки и параграфы переносятся автоматически.
CAPTCHA
Тест для фильтрации автоматических спамботов
Target Image