Обращение и Призыв к армянскому народу

«Отрицание Геноцида армян – это уголовно наказуемое преступление»

Декларация о независимости Армении - основополагающий правовой документ, принятый на первой сессии Верховного Совета Армянской ССР 23 августа 1990 года, в котором провозглашается начало процесса утверждения независимости государства и излагаются фундаментальные принципы армянской государственности.

Декларация о независимости Армении является Первым правовым политическим документом, где закреплены свободная воля и права армянского народа, и дорожной картой для армянского народа (каждого армянина) рассеянного на планете Земля, в следствии Геноцида армян.

Его Святейшество Верховный Патриарх и Католикос всех армян – первоиерарх Армянской

Апостольской церкви Вазген Первый подготовил особое Миро, осветил Святое Миро и помазал Миром Декларацию независимости Республики Армения.

Декларация о независимости не может быть изменена и отменена: никто не может изменить этот основополагающий документ, где представлена единая воля народа и закреплены его права.

Декларация провозглашает: «Выражая единую волю народа Армении, сознавая свою ответственность за судьбу армянского народа в осуществлении чаяний всех армян и восстановлении исторической справедливости, исходя из принципов Всеобщей декларации прав человека и общепризнанных норм международного права, претворяя в жизнь право наций на свободное самоопределение, основываясь на совместном Постановлении Верховного Совета Армянской ССР и Национального Совета Нагорного Карабаха от 1 декабря 1989 года «О воссоединении Армянской ССР и Нагорного Карабаха», развивая демократические традиции образованной 28 мая 1918 года независимой Республики Армения, имея целью создание демократического, правового общества,»

А статья 11 Декларации о независимости Армении гласит: «Республика Армения выступает за международное признание Геноцида армян 1915 года в Османской Турции и Западной Армении.»

Те, кто нарушил свободную волю и права армянского народа, предал армянский народ и армянское государство, по требованию армянского народа (каждого армянина) должны немедленно предстать перед Специальным уголовным судом военного Трибунала армянской цивилизации.

Отрицание организованной и запрограммированной со стороны дёнме, и реализованной руками турок и курдов Геноцид, Величайший Культуроцид  и Патриоцид армян, греков, ассирийцев, езидов, алеви, заза и других автохтонных народов, а также коренных народов в Западном Прикаспии (Азербайджане) — это уголовно наказуемый преступный акт.

Если Генеральный прокурор Армении немедля не возбуждает уголовное дело и не арестовывает за непризнание Геноцида армян причастных к этому лиц, то сам Генеральный прокурор также своими действиями или бездействиями против криминализации за отрицания Геноцида армян совершает уголовно наказуемое злодеяние не только против армянского народа (каждого армянина), но и против переживших Геноцид созидательных народов.



«…Чужого горя не бывает,

Кто это подтвердить боится, -

Наверно, или убивает,

Или готовится в убийцы…»

(К. Симонов)

Вселенной движут смыслы. Смыслы определяют государства и империи, народы и социумы.  Определив «Геноцидальный Лачин» культурной столицей СНГ, определяется сама сущность подобного политического объединения. Потеря созидательных смыслов и обретение смыслов паразитизма жестко выстраивают траекторию движения данной сущности. Право выбора за каждым, в т.ч. Парламента, внешнеполитического ведомства, Генерального прокурора Армении! 

Даже с учетом крайней бюрократизации и очевидной деградации Правительства какистократов, их действия поражают демагогичностью и неадекватностью, выдавая неосведомленность в происходящем Меритоциде.

Кража первоисточников из Музея-института Геноцида армян, получение образования с турецкой ментальностью, отрицание Геноцида армян, безразличие к процессу уничтожения армянского культурного наследия в Арцахе, объявление культурной столицей СНГ оккупированный азербайджанцами г. Лачин (Бердзор) - блокадный пункт этнических чисток армян Арцаха, приведет к тому, что они могут  совместно с дёнме объявлять города Гянджа (Гандзак), Сумгаит, Баку (Бакуракерт), Шуши («как центр культуры турок шуша») культурными столицами СНГ, как города «славы Геноцида армян и других автохтонных народов» под девизом «Геноцид как цивилизационный маркер «прогрессивности».

Как писал великий Ованес Туманян: «В свое время кот был шапочником, а пёс — без головного убора!»

     Мартик Гаспарян

     Президент Государства Армения (Республика Западная Армения)

     Тигран Пашабезян

     Премьер-министр Государства Армения (Республика Западная Армения)

     Армен Тер-Саркисян

     Председатель Национального Собрания (Парламента) Западной Армении

     14.11.2024 г.

Ուղերձ և Կոչ հայ ժողովրդին

«Հայոց ցեղասպանության ժխտումը քրեական հանցագործություն է»

(на армянском языке)

Հայաստանի Անկախության Հռչակագիրը հիմնարար իրավական փաստաթուղթ է, ընդունված Հայկական ԽՍՀ Գերագույն խորհրդի 1990 թվականի օգոստոսի 23-ի առաջին նստաշրջանում, որը հռչակում է պետության անկախության հաստատման գործընթացի սկիզբը և սահմանում է հայոց պետականության հիմնարար սկզբունքները։

Հայաստանի Անկախության Հռչակագիրը հանդիսանում է առաջին իրավական քաղաքական փաստաթուղթը, որն ամրագրում է հայ ժողովրդի ազատ կամքն ու իրավունքները և Հայոց ցեղասպանության հետևանքով աշխարհով մեկ փռված հայ ժողովրդի (յուրաքանչյուր հայի) զարգացման ուղենիշը։ 

Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Վազգեն Առաջինը Օրհնել է եւ հատուկ Սուրբ Մյուռոնով օծել է Հայաստանի Հանրապետության Անկախության Հռչակագիրը:

Անկախության հռչակագիրը չի կարող փոփոխվել կամ չեղյալ համարվել. ոչ ոք չի կարող փոխել այս հիմնարար փաստաթուղթը, որը ներկայացնում է ժողովրդի միասնական կամքը և ամրագրում նրա իրավունքները։

Հռչակագիրը հրապարակում է․ «Հայկական ԽՍՀ Գերագույն խորհուրդը՝ արտահայտելով Հայաստանի ժողովրդի միասնական կամքը, գիտակցելով իր պատասխանատվությունը հայ ժողովրդի ճակատագրի առջև համայն հայության իղձերի իրականացման և պատմական արդարության վերականգնման գործում, ելնելով մարդու իրավունքների համընդհանուր հռչակագրի սկզբունքներից և միջազգային իրավունքի հանրաճանաչ նորմերից, կենսագործելով ազգերի ազատ ինքնորոշման իրավունքը, հիմնվելով 1989 թվականի դեկտեմբերի 1-ի «Հայկական ԽՍՀ-ի և Լեռնային Ղարաբաղի վերամիավորման մասին» Հայկական ԽՍՀ Գերագույն խորհրդի և Լեռնային Ղարաբաղի Ազգային խորհրդի համատեղ որոշման վրա, զարգացնելով 1918 թվականի մայիսի 28-ին ստեղծված անկախ Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդավարական ավանդույթները, խնդիր դնելով ժողովրդավարական, իրավական հասարակարգի ստեղծումը՝ հռչակում է անկախ պետականության հաստատման գործընթացի սկիզբը»:

Իսկ Հայաստանի Անկախության Հռչակագրի 11-րդ հոդվածում ասվում է. «Հայաստանի Հանրապետությունը սատար է կանգնում 1915 թվականին Օսմանյան Թուրքիայում և Արևմտյան Հայաստանում հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման գործին»:

Բոլոր նրանք, ովքեր ոտնահարել են հայ ժողովրդի ազատ կամքն ու իրավունքները, դավաճանել հայ ժողովրդին և հայկական պետությունը, հայ ժողովրդի պահանջով (յուրաքանչյուր հայի), պետք է անհապաղ կանգնեն Հայկական քաղաքակրթական զինվորական տրիբունալի հատուկ քրեական դատարանի առաջ։

Դոնմեի կողմից կազմակերպված ու ծրագրավորված և թուրքերի ու քրդերի ձեռքով իրականացված՝ հայերի, հույների, ասորիների, եզդիների, ալևիների, զազաների և այլ բնիկ ժողովուրդների, ինչպես նաև Արևմտյան Կասպիայի տարածաշրջանի բնիկ ժողովուրդների Ցեղասպանությունը, Մեծագույն Մշակութասպանությունը և Հայրենասպանությունը՝ քրեորեն պատժելի արարք է։

Եթե ​​Հայաստանի գլխավոր դատախազն անհապաղ քրեական գործ չի հարուցում և չի ձերբակալում Հայոց ցեղասպանությունը ժխտելու հարցում ներգրավված մարդկանց, ապա ինքը՝ գլխավոր դատախազը, իր գործողություններով կամ անգործությամբ՝ ընդդիմանում է Հայոց ցեղասպանության ժխտման քրեականացմանը և կատարում է քրեական հանցագործություն, ոչ միայն հայ ժողովրդի (յուրաքանչյուր հայի), այլեւ ցեղասպանությունը վերապրած բոլոր ստեղծագործ ժողովուրդների նկատմամբ։

«...Ուրիշի վիշտ գոյություն չունի,

Ով վախենում է դա հաստատել.

Հավանաբար, կամ սպանում է,

Կամ պատրաստվում է դառնալ մարդասպան...»:

(Կ. Սիմոնով)

Տիեզերքը առաջնորդվում է խորհուրդներով և իմաստություններով։ Դրանք են ձեւակերպում պետություններն ու կայսրությունները, ժողովուրդներն ու հասարակությունները։ «Ցեղասպան Լաչինը» որպես ԱՊՀ մշակութային մայրաքաղաք սահմանելով՝ որոշվում է նման քաղաքական միավորման բուն էությունը։ Ստեղծագործական խորհուրդների ու իմաստությունների կորուստը և մակաբուծության կեղծ գաղափարների ձեռքբերումը կոշտ կերպով ցուցադրում է տվյալ էության հետագիծը։ Ընտրության իրավունքը պատկանում է բոլորին, ներառյալ. Խորհրդարանին, ԱԳՆ-ին, Հայաստանի Հանրապետության գլխավոր դատախազին։

Նույնիսկ հաշվի առնելով Կակիստոկրատների կառավարության ծայրահեղ բյուրոկրատացումը և ակնհայտ դեգրադացումը, նրանց գործողությունները ապշեցնում են երեսպաշտությամբ ու անհամարժեքությամբ, ցուցադրելով իրականացվող Մերիտոցիդի հանդեպ նրանց անտեղյակությունը:

Հայոց ցեղասպանության թանգարան-ինստիտուտի առաջնային աղբյուրների գողությունը, թուրքական մտածելակերպով կրթվելը, Հայոց ցեղասպանության ժխտումը, Արցախում հայկական մշակութային ժառանգության ոչնչացման գործընթացի նկատմամբ անտարբերությունը, Ադրբեջանի կողմից օկուպացված Լաչին քաղաքը ԱՊՀ մշակութային մայրաքաղաք հռչակելը, որն իրականում Արցախի հայերի շրջափակումն ու էթնիկ զտումներն իրականացնելու գլխավոր հանգուցակետն էր, կհանգեցնի նրան, որ նրանք կարող են Դոնմեի հետ համատեղ հռչակել Գյանջան (Գանձակ), Սումգայիթը, Բաքուն (Բաքուրակերտ), Շուշին («որպես Շուշա թուրքերի մշակույթի կենտրոն») ԱՊՀ մշակութային մայրաքաղաքներ, որպես «Հայերի եւ այլ բնիկ ժողովուրդների ցեղասպանության փառքի» քաղաքներ, որպես սկզբունք որդեգրելով՝ «Ցեղասպանությունը՝ որպես «առաջադեմության» քաղաքակրթական ցուցանիշ։

Ինչպես գրել է մեծն Հովհաննես Թումանյանը. «...Ժամանակին կատուն ճոնն էր, շունն էլ գլխին գդակ չուներ»։

Մարտիկ Գասպարյան

Հայաստան պետության (Արեւմտյան Հայաստանի Հանրապետության) Նախագահ

Տիգրան Փաշաբեզյան

Հայաստան պետության (Արեւմտյան Հայաստանի Հանրապետության) Վարչապետ

Արմեն Տեր-Սարգսյան

Արեւմտյան Հայաստանի Ազգային ժողովի (Խորհրդարանի) Նախագահ

14.11.2024 թ․

Appeal and Call to the Armenian People

«Denial of the Armenian Genocide is a criminal offense»

(на английском языке)

The Declaration of Independence of Armenia is a fundamental legal document adopted at the first session of the Supreme Soviet of the Armenian SSR on August 23, 1990, which proclaims the beginning of the process of establishing independent statehood and outlines the fundamental principles of Armenian statehood.

The Declaration of Independence of Armenia is the first political legal document in which the freely expressed will and rights of the Armenian people are enshrined, and it also serves as a roadmap for the Armenian people (every Armenian) in the aftermath of the Genocide, scattered across the planet Earth.

His Holiness the Supreme Patriarch and Catholicos of all Armenians, the primate of the Armenian Apostolic Church, Vazgen I, prepared special chrism, consecrated the holy chrism, and anointed the Declaration of Independence of the Republic of Armenia with it.

The Declaration of Independence cannot be altered: no one can change a foundational document in which the will of the people (their testament) and the rights of the people are enshrined.

The Declaration, «Expressing the united will of the people of Armenia, acknowledging its responsibility for the fate of the Armenian people in fulfilling the aspirations of all Armenians and restoring historical justice, based on the principles of the Universal Declaration of Human Rights and universally recognized norms of international law, realizing the right of nations to self-determination, based on the joint Resolution of the Supreme Soviet of the Armenian SSR and the National Council of Nagorno-Karabakh of December 1, 1989, 'On the Reunification of the Armenian SSR and Nagorno-Karabakh,' developing the democratic traditions of the independent Republic of Armenia formed on May 28, 1918, with the goal of creating a democratic, legal society».

Article 11 of the Declaration reads: «The Republic of Armenia advocates for the international recognition of the Armenian Genocide of 1915 in Ottoman Turkey and Western Armenia».

Those who have violated the free will and rights of the Armenian people, betrayed the Armenian people and the Armenian state, must, at the demand of the Armenian people (every Armenian), immediately stand before the Special Criminal Court of the Military Tribunal of Armenian civilization, without trial.

Denial of the organized, programmed Genocide of Armenians, Greeks, Assyrians, Yezidis, Alevis, Zazas, and other indigenous peoples, executed by the hands of the Turks and Kurds under the direction of the Dönme, as well as the greatest culturalocide of indigenous peoples in the Western Caspian region, is a criminal act punishable by law.

If the Attorney General of Armenia does not initiate a criminal case and arrest those guilty of denying the Genocide within the shortest possible time, then the Attorney General himself, through his actions or inactions against the criminalization of Genocide denial, will fall into the pit of a criminal offense committed not only against the Armenian people (every Armenian) but also against the surviving creative nations of the Genocide.

«... There is no such thing as someone else's sorrow,

Whoever is afraid to confirm this,

Must either kill,

Or is preparing to be a killer...»

(K. Simonov)

The universe is driven by meanings. Meanings determine states and empires, peoples and societies. By designating "Genocidal Lachin" as the cultural capital of the CIS, we determine the essence of such a political union. The loss of creative meanings and the acquisition of parasitic meanings sharply set the trajectory for the movement of this entity. The right of choice belongs to everyone, including the Parliament, the foreign ministry, and the Attorney General of Armenia!

Even considering the extreme bureaucratization and obvious degradation of the Government of kakistocrats, their actions strike with demagoguery and inadequacy, revealing their ignorance of what is happening in the ongoing Meritoicide.

The theft of primary sources from the Armenian Genocide Museum-Institute, receiving education in Turkish mentality, denial of the Genocide, indifference to the destruction of Armenian cultural heritage in Artsakh, and the declaration of a cultural capital of the CIS in a blockade point of ethnic cleansing of Armenians in Artsakh — all of this is part of the same policy that may later lead to the joint declaration with the Dönme of the cities of Ganja (Gandzak), Sumgait, Baku (Bakurakert), Shushi (as the cultural center of Turkish Shushi) as cultural capitals of the CIS, as cities of «glory of the Genocide of Armenians and other indigenous peoples» under the slogan "Genocide as a civilizational marker of 'progressiveness.

As the great O. Tumanyan wrote: «Once, the cat was a hatmaker, and the dog was without a hat»!

     Martik Gasparyan

     President of the State of Armenia (Republic of Western Armenia)

     Tigran Pashabezyan

     Prime Minister of the State of Armenia (Republic of Western Armenia)

     Armen Ter-Sarkisyan

     President of the National Assembly (Parliament) of Western Armenia

     14.11.2024

Appel et appel au peuple arménien

«La négation du Génocide arménien est un délit pénal»

(на французском языке)

La Déclaration d'indépendance de l'Arménie est un document juridique fondamental, adopté lors de la première session du Soviet suprême de la République socialiste soviétique arménienne le 23 août 1990, dans lequel est proclamé le début du processus d'établissement de la souveraineté indépendante et sont exposés les principes fondamentaux de l'État arménien.

La Déclaration d'indépendance de l'Arménie est le premier document politique juridique dans lequel sont consacrés la volonté libre exprimée et les droits du peuple arménien, et qui sert également de feuille de route pour le peuple arménien (chaque Arménien) à la suite du génocide, dispersé à travers la planète Terre.

Sa Sainteté, le Patriarche suprême et Catholicos de tous les Arméniens, le primat de l'Église apostolique arménienne (EAA) Vazgèn Ier, a préparé un saint chrême, l'a béni et a oint la Déclaration d'indépendance de la République d'Arménie avec ce chrême sacré.

La Déclaration d'indépendance ne peut être modifiée : personne ne peut changer un document fondamental dans lequel est exprimée la volonté du peuple (testament) et les droits du peuple sont fixés.

La Déclaration, « exprimant la volonté unanime du peuple arménien, reconnaissant sa responsabilité pour le destin du peuple arménien dans la réalisation des aspirations de tous les Arméniens et la restauration de la justice historique, en s'appuyant sur les principes de la Déclaration universelle des droits de l'homme et les normes universellement reconnues du droit international, mettant en œuvre le droit des nations à l'autodétermination, fondée sur la résolution conjointe du Soviet suprême de la RSS d'Arménie et du Conseil national du Haut-Karabagh du 1er décembre 1989 sur „la réunification de la RSS d'Arménie et du Haut-Karabagh“, développant les traditions démocratiques de la République d'Arménie indépendante créée le 28 mai 1918, dans le but de créer une société démocratique et juridique».

L'article 11 de la Déclaration stipule : « La République d'Arménie plaide pour la reconnaissance internationale du génocide des Arméniens de 1915 en Turquie ottomane et en Arménie occidentale ».

Ceux qui ont violé la volonté libre et les droits du peuple arménien, trahi le peuple arménien et l'État arménien, doivent, à la demande du peuple arménien (chaque Arménien), se présenter immédiatement devant un tribunal pénal spécial du tribunal militaire de la civilisation arménienne, sans procès préalable.

Le déni du génocide arménien, grec, assyrien, yezidi, alevi, zaza et d'autres peuples autochtones, organisé, programmé par les dönme et exécuté par les mains des Turcs et des Kurdes, ainsi que le plus grand culturalocide des peuples autochtones dans la région du Caucase occidental, constitue un acte criminel punissable par la loi.

Si le procureur général de l'Arménie ne poursuit pas rapidement une action pénale et n'arrête pas les responsables du déni du génocide, alors lui-même, par ses actions ou son inaction, deviendra un criminel en vertu de la loi, responsable non seulement du crime contre le peuple arménien (chaque Arménien), mais aussi contre les peuples constructifs ayant survécu au génocide.

«... Il n'y a pas de malheur étranger,

Celui qui a peur de le confirmer,

Sans doute, ou il tue,

Ou il se prépare à devenir un tueur ...»

(K. Simonov)

L'univers est guidé par des sens. Les sens déterminent les États et les empires, les peuples et les sociétés. En désignant « Lachin génocidaire » comme la capitale culturelle de la CEI, nous déterminons l'essence d'une telle union politique. La perte de sens constructifs et l'acquisition de sens parasitaires tracent une trajectoire claire pour ce mouvement. Le droit de choix revient à chacun, y compris au parlement, au ministère des Affaires étrangères et au procureur général de l'Arménie!

Même avec la bureaucratisation extrême et la dégradation évidente des kakistocrates, leurs actions frappent par leur démagogie et leur inadaptation, montrant une ignorance évidente de ce qui se passe dans le Meritoicide.

Le vol de sources primaires du Musée-Institut du génocide arménien, la formation dans une mentalité turque, le déni du génocide, l'indifférence à la destruction du patrimoine culturel arménien en Artsakh, la déclaration de la capitale culturelle de la CEI du point de blocus des nettoyages ethniques des Arméniens en Artsakh — tout cela fait partie de la même politique qui pourrait conduire, dans le futur, à l'annonce conjointe avec les dönme des villes de Gandja (Gandzak), Sumgait, Bakou (Bakourakert), Chouchi (comme centre culturel turc de Chouchi) comme capitales culturelles de la CEI, en tant que villes de la « gloire du génocide des Arméniens et d'autres peuples autochtones », sous le slogan « Le génocide comme un marqueur civilisationnel de „progressisme“ ».

Comme l'a écrit le grand O. Toumanian: «Autrefois, le chat était chapelier, et le chien sans chapeau»»!

     Martik Gasparyan

     Président de l’Etat Arménie (République Arménie Occidentale)

     Tigran Pashabézyan

     Premier Ministre de l’Etat Arménie (République Arménie Occidentale)

     Armen Ter-Sarkissyan

     Président de l’Assemblée Nationale (Parlement) de l’Arménie Occidentale

     14.11.2024